Bir varmış bir yokmuş zamanın birinde bir anne köpek varmış. Bu anne köpek karnının içinde yavrusunu taşıyormuş. Anne köpek, karnındaki yavrularını doğurmak için güzel bir yuva arıyormuş. Tüm aramalarına rağmen güzel bir yuva bulamamış. Kara kara düşünürken aniden aklına çok eski arkadaşlarından birisi gelmiş.

Anne köpeğin eski arkadaşı hali vakti yerinde, son derece iyi bir kulübesi olan bir köpekmiş. Aklına gelen eski dostuna gidip demiş ki; “Birkaç gün de olsa yavrularımı doğurmam için bana kulübeni ödünç olarak verir misin?”. Eski arkadaşı da “ Tabi ki de veririm.” demiş. “Arkadaşlar ne güne duruyor, bu zoru günlerimizde birbirimize yardım etmeyip ne yapacağız. Kulübemi sana ödünç veriri.” demiş. Bunun ardından hemen kendi kulübesini boşaltarak anne köpeği yerleştirmiş.

Bir zaman sonra anne köpeğin doğum zamanı gelmiş ve yavrularını doğurmuş. Kısa bir süre sonra anne köpeğin eski arkadaşı çıkıp gelmiş. Anne köpek, eski dostuna bir süre daha kalması için yalvarmaya başlamış: “Lütfen!” demiş.. “Birkaç gün daha bu kulübede kalmama izin ver. Yavrularım henüz çok küçük, biraz daha kalıp güçlenip büyüsünler.”. Eski arkadaşı “Peki” demiş ve anne köpek ve yavrularına biraz daha kalmaları için süre vermiş.

Olayın üzerinden uzun bir süre geçmiş. Eski arkadaş “Eh, artık büyümüşlerdir” deyip kulübenin yolunu tutmuş. Anne köpek, eski arkadaşını görünce: “Kulübe de nedir? Ne kulübesi? Benim kulübenin senin olduğundan haberim bile yok. Sen hele bir dur, yavrularımın aklı kesecek çağdalar. Onları çağırayım, onlara soralım. Onlar bilirler.”. Yavrularını çağırmış ama yavrular artık yavru sayılmazmış. Büyük mü büyük, kocaman, heybetleri ile göz kamaştıran köpekler oluvermişler. Anne köpeğin eski dostuna hırlayarak güç gösterisinde bulunmuşlar. Eski dost, bakmış iş işten geçmiş, oradan ayrılmaya karar vermiş. Üzgün ve mutsuz bir şekilde kendi evi olan kulübeden zorbalıkla kovulmasının burukluğuyla ayrılmış.

İyilik ederken bazen başımıza kötülükler de gelir. Ancak bu gibi örneklere bakıp da iyilik etmekten hiçbir zaman vazgeçmemeliyiz. Yardıma muhtacı olan herkese mutlaka yardımcı olmalıyız.