Telefon İşi

(Karagöz, Arkadaşının Dükkânına Gelmiştir)

HACİVAT – Aman Efendim, canım efendim, hoş geldin safa geldin!

KARAGÖZ – Hoş bulduk Hacı Cavcav!…

HACİVAT – Ne o, gözlerin açılmıyor? Hasta mısın?

KARAGÖZ – Pasta sensin, ağzını bozma!

HACİVAT – Canım hemen yanlış anladın, yani rahatsız mısın diye soruyorum?

KARAGÖZ – Köftehor, rahatlamıştım ama gönderdiğin çocuk kapıda bağıra bağıra beni uyandırdı.

HACİVAT – Neyse Karagöz’üm geldiğine iyi ettin! Hele şöyle telefonun başına bir otur bakayım!

KARAGÖZ – Telefonun ayaklarına otursam olmaz mı Hacı Cavcav? Sonra kırılır falan…

HACİVAT – Efendim lafın gelişi öyle denir. Telefonun üstüne oturulur mu? Yanına otur!

KARAGÖZ – Hay hay, oturdum! Ne olacak şimdi?…

HACİVAT – Şimdi sana bir haber vereceğim ki muhakkak sevineceksin!

KARAGÖZ – Hangi gazetede okudun?…

HACİVAT – Gazete haberi değil, sana ait bir haber…

KARAGÖZ – Birisi bana para mı yolladı?

HACİVAT – Değil efendim, bir iş yapmadan kimse kimseye para yollar mı?

KARAGÖZ – Ne söyleyeceksen söyle, uykum yarıda kaldı.

HACİVAT – Efendimiz, az evvel yolda gelirken sana çok güzel bir iş buldum.

KARAGÖZ – Sen onu kendi ağzına tak köftehor!

HACİVAT – Yanlış anladın galiba?

KARAGÖZ – “Yolda gelirken sana diş buldum.” demedin mi? Altın dişse ver de hemen gidip satayım.

HACİVAT – Diş değil Karagöz’üm, iş iş!…

KARAGÖZ – Öyle söylesene! Nasıl bir iş?…

HACİVAT – Aman Efendim, tam sana göre… Çok kolay ve zevkli bir iş…

KARAGÖZ – Ben zevzevkli bir iş istemem Hacı Cavcav!

HACİVAT – Hacivat yine yanlış anladın! Zevzekli iş olur mu…Zevkli iş, yani seveceğin bir iş…

KARAGÖZ – Para versinler de ben her işi yaparım.

HACİVAT – Neyse… Seni çağırdım ki, yeni işinle ilgili olarak biraz alıştırma yapalım.

KARAGÖZ – Hay hay, ben çok güzel atıştırma yaparım. Ne yiyeceğiz?

HACİVAT – Saçmalamayı bırak da beni iyi dinle!

KARAGÖZ – Çabuk söyle, hemen gidip işe başlayayım.

HACİVAT – Canım işin ne olduğunu öğrenmeden başlamak olur mu? Şimdi ben de ne yapacağını öğretmek istiyorum.

KARAGÖZ – Pataklarım, çabuk öğret!… Ben her işi yaparım.

HACİVAT – Efendim, telefon bekçiliği yapacaksın!

KARAGÖZ – Hacı Cavcav, bekçilerin maaşı azdır. Telefon polisliği yapsam olmaz mı?

HACİVAT – Allah iyiliğini versin, olmaz!…

KARAGÖZ – Olsun, yaparım! Tabancayı kim verecek?
HACİVAT – Ne tabancası Karagöz’üm?

KARAGÖZ – Köftehor, bekçilik yapacağım ya!…

HACİVAT – Yanlış anladın, öyle tabancalı bekçilik değil! Telefonun yanında bekleyeceksin…

KARAGÖZ – Kimse çalmasın diye mi?

HACİVAT – Hayır, dükkân sahibi olmadığı zaman sana iş düşecek…

KARAGÖZ – Ben de düşen fişleri toplarım

HACİVAT – Yine saçmalıyorsun! Fiş değil… Birisi arayıp telefon çalınca sen bakacaksın!

KARAGÖZ – Telefonu çalanı hemen polise bildiririm.

HACİVAT – Allah Allah… Yine sinirlerim bozulmaya başladı. Telefonun zili çalınca açıp-bakacaksın!

KARAGÖZ – Kapıya mı bakacağım Hacı Cavcav?…

HACİVAT – Anlaşıldı, sen bu işi de yüzüne gözüne bulaştıracaksın… En iyisi ben sana daha kolay başka bir iş bulayım. (Karagöz gider.)