Baykuş ile Cırcır Böceği Masalı
Gürültücü bir cırcır böceği ve yaşlı, bilge bir baykuşun hikayesi… “Baykuş ile Cırcır Böceği Masalı”, tatlı sözlere hemen inanmanın tehlikesini anlatan klasik bir fabldır. Çocuklara sabır, saygı ve bilgelik kazandırır.
Bir zamanlar, ormanın derinliklerinde yaşlı bir baykuş yaşarmış. Gündüzleri hep uyur, geceleri avlanmak için sessizce uyanırmış. Güneş batarken gökyüzü kızıl bir renge bürünür, baykuş da yaşlı meşe ağacındaki kovuğundan çıkıp kanat çırpar, “huu-huu-huu” sesiyle ormana karışırmış.
Ama yıllar geçtikçe baykuş yaşlanmış, uykusu hafiflemiş, sabrı da tükenmiş. Gündüz vakti en küçük bir ses duysa hemen sinirlenir olmuş. Bir yaz öğleden sonrasıymış. Güneş dalların arasından süzülürken, bir cırcır böceği yakınlarda neşeyle ötüp duruyormuş.
“Cırrr… cırrr…”
Sesi durmaksızın yankılanıyor, yaşlı baykuşun uykusunu bölüyormuş.
Baykuş nihayet dayanamamış. Kovuğundan başını çıkarıp homurdanmış:
“Hey sen! Azıcık sessiz olur musun? Ben yaşlı bir baykuşum, dinlenmem gerek.”
Ama cırcır böceği hiç aldırmamış.
“Benim sesim ormanı güzelleştiriyor!” demiş gururla. “Hem herkes benim şarkımı duymak ister.”
Baykuş onunla tartışmanın boşuna olduğunu anlamış. Gündüz gözleri iyi görmezmiş, bu yüzden böceği bulamazmış. Ama aklı hâlâ keskinmiş. Ses tonunu değiştirip yumuşak bir sesle konuşmuş:
“Ne hoş söylüyorsun! Gerçekten kulağa çok tatlı geliyor. Bilir misin, bende şarkı söyleyenlerin sesini daha da güzelleştirecek bir içecek var. Onu içenlerin sesi dünyalar kadar güzel olurmuş. Gel, birlikte deneyelim.”
Cırcır böceği bu güzel sözlere hemen inanmış. Kanatlarını titreterek baykuşun kovuğuna doğru yaklaşmış.
Ama tam yaklaştığı anda… Baykuş pençesini uzatmış ve cırcır böceğini bir lokmada yutuvermiş.
Sonra gözlerini kapatıp mırıldanmış:
“Her övgü dostça değildir. Tatlı söz, bazen en sessiz tuzaktır.”
Masalın Öğretisi: Tatlı sözlere hemen inanma; gerçek bilgelik sessizliğin ardında gizlidir.
